Pika – datowanie nieznane (nr inw. MP/AH/104)

Posiada ona trójgraniasty grot, którego kształt sprawia, że jest on bardzo sztywny i dobrze nadaje się nawet do przebijania pancerzy.

Piki to broń drzewcowa o metalowym żeleźcu służącym do zadawania pchnięć (nie było przeznaczone do cięcia). Pikami walczono od czasów średniowiecza po XX wiek. Pierwsze zorganizowane formacje pikinierów tworzono w XIV wieku w celu przeciwstawienia ciężkozbrojnemu rycerstwu zwartych szyków broniących się przed szarżą za pomocą niewielkich grotów osadzonych na kilkumetrowych styliskach. Okazały się one bardzo skuteczne w hamowaniu impetu konnego natarcia i w kolejnych stuleciach oddziały pikinierów niesamowicie zyskały na popularności.

Na przełomie XV i XVI wieku niemieccy landsknechci opracowali sposób przebijania się przez najeżone grotami linie pikinierów. Wykorzystywali w tym celu ciężkie dwuręczne miecze, których potężnymi uderzeniami ścinali drewniane styliska pik. Posługujący się owymi mieczami żołnierze zwani byli Doppelsöldner. Ich nazwa wzięła się od tego, że dostawali oni żołd w podwójnej wysokości, za szczególne ryzykowanie życiem podczas walki w pierwszym szeregu.

Po rozbiciu oddziału pikinierów pika przestawała być użyteczna, gdyż do zwykłej walki w bliskim dystansie była ona po prostu zbyt długa. Dlatego pikinierzy uzbrojeni byli dodatkowo w krótszą broń boczną, którą mogli walczyć, jeśli utrzymanie szyku się nie powiodło.

Opracowanie: Michał Smoliński

Píka (neznámé datace) (nr inw. MP/AH/104)

Jedná se o dlouhou dřevcovou bodnou zbraň s trojhranným železným hrotem, účinným v boji proti opancéřovaným vojákům. V armádách se píky používaly od středověku do 20. století. První oddíly pikenýrů, vybavené zbraněmi s dlouhým ratištěm (až 5,5 m), se začaly proti řadám těžkooděnců formovat již ve 14. věku. Naježená hradba těchto zbraní byla ideální k odražení útočící jízdy. Píka získala na oblibě a rozšířila se po celé Evropě.

Na přelomu 15. a 16. věku dokázali němečtí lancknechti prolomit hradby pikenýrů za pomoci těžkých dvouručních mečů, které byly schopny lámat dlouhá ratiště. Označováni byli jako Doppelsöldner – podle dvojnásobného žoldu, který dostávali za boj v první linii.

Poté, co došlo k prolomení řad pikenýrů, ztratily tyto vojenské jednotky na významu. Z toho důvodu byli pikenýři ještě vyzbrojeni krátkou poboční zbraní.

Zpracování: Michał Smoliński
Překlad: Jakub Mamula

Powrót

Baner

Projekt "Bogactwo kulturowe zabytków architektury Zlatych Hor i Prudnika / Kulturní bohatství památek Zlatých Hor a Prudniku" jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. Przekraczamy granice"